Trzeba było trochę poczekać i zatęsknić za muzyką tworzoną przez Lalli-go, Arce-a i Hernandeza by ujrzeć ich nowe dzieło. Od debiutu upłynęło pięć lat, sam osobiście myślałem że 'Yawning Man' pojawił się być może na chwilę by przypomnieć że dawno dawno temu.... ale to nie koniec, to wręcz początek!
W 2006 roku pojawia się nowy projekt Mario i Gary - 'Ten East' . Wraz z Brantem Bjorkiem (bass) i Billem Stinsonem (perkusja) nagrywają album 'Extraterrestial Highway'.
Płyta ta utrzymana jest w stylu psychodeliczego surf desert rocka. W kompozycjach czuć że formą tworzenia albumu był luźny jam session z którego powstały rozciągnięte improwizacje wokół których tworzy się całość utworów. Muzyka na ' Extraterrestial Highway' to nocna podróż Vanem w głąb dalekiej pustynnej drogi pod gwieździstym niebem pod którym bez pośpiechu, leniwie można rozkoszować się muzyką.
Rok później pojawia się kolejny projekt o nazwie 'The Perfect Rat' . Formacja składająca się z muzyków takich zespołów jak 'Black Flag' - Greg Ginn (bass) , 'Succharine Trust' - Jack Brewer (wokal) oraz 'Chuck Dukowski - Bill Stinson (producent). Mario Lalli wraz z Gary Arce-m wspierani przez tych muzyków wydają album 'Endangered Languages' (2007) zawierający muzykę z pogranicza free jazzu, awangardy, rock-a psychodelicznego i poezji. Coś dla kogoś kto życie postrzega poprzez sztukę która przybiera różne formy ,tym razem jest to dziwna mieszanka dźwięków dość narkotycznych, w których rodzi się poezja.
W tym samym czasie pojawia się płyta 'Vista Point' Yawning Man-a zawierająca album 'Rock Formation' oraz epkę 'Pot Head'
Kolejnym wydawnictwem jest druga płyta 'Ten East'. 'The Robot's Guide To Freddom' z 2008 roku. Styl muzyczny 'The Robot's...' nieco odbiega od swojej poprzedniczki, album zawiera muzykę bardziej poskładaną niż 'Extraterrestial Highway' momentami nawet bardziej ciężką, a nawet szybszą . Nie brakuje tu jednak klimatu 'Ten East' wypracowanego z jamów nieco jazzowo psychodelicznych zapętleń, czy surferskiej aury nad całością albumu. W składzie zespołu pojawił się tym razem Scott Reeder (bass), Bryan Giles (gitara) [Red Fang], Bill Stinson (perkusja) oraz Mario Lalli i Gary Arce (gitary).
W roku 2008 pojawia się jeszcze solowy album Gary Arce - a 'Dark Tooth Encounter' - 'Soft Monster'.
Wraz z Billym Stinsonem za perkusją powstaje płyta bardzo spokojna wręcz relaksacyjna. Jest to album z pogranicza surf space rocka i muzyki eksperymentalnej. Gościnnie w trzech utworach pojawił się Mario Lalli oraz w jednym utworze Scott Reeder. Całością twórczą na tym albumie zajął się Gary Arce grając na płycie na wszystkich instrumentach (gitara, bass, klawisze, efekty).
Kolejną płyta jak i kolejnym projektem Gary Arce - a jest 'Yawning Sons'. W roku 2009 wraz muzykami 'Sons Of Alpha Centauri', Arce tworzy album 'Ceremony To The Sunset', który zawiera muzykę bardzo zbliżoną do 'Dark Tooth Encounter' jak i 'Yawning Man' - a. Jest to muzyka bardzo obrazowa, przestrzenna mająca w sobie coś z muzyki filmowej. Doskonale pasowała by do takich filmów jak 'Koyanisquatsi' czy 'Barka'. Na płycie poza muzykami 'Sons Of Alpha Centauri' - Nick Hannon - bass, Stevie. B - perkusja, Blake - efekty oraz Marlon King - gitara, klawisze oraz bongosy, gościnnie pojawili się, Mario Lalli, Scott Reeder oraz Wendy Rae Fowler na wokalu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz